Klokkeringing

Måla av Alexander Kosnichev i 2007

I over 1000 år har me i Noreg hatt kyrkjeklokker som har ringt og varsla oss om glede og håp, sorg og fare. Og like lenge har eit meneske, ein granne, ein slektning eller ein kjenning vore den som har klatra opp gamle stigar og slitte tråppetrinn, opp i kyrkjetårna eller stupulane for å dra i klokketåga. 

I retningslinene for bruk av kyrkjeklokker, vedteke på kyrkjemøtet i 2015, står det:

§ 1. Formål
I den kristne kirke er ringing med kirkeklokker utviklet for å tjene det liturgiske liv. Klokkene er musikkinstrumenter, en del av det liturgiske utstyr, og ringertjenesten er en liturgisk funksjon. De liturgiske funksjoner kirkeklokkene har i en evangelisk-luthersk kirke, kan sammenfattes under følgende hovedpunkter:

• å forkynne Guds ære
  
• å peke oppover på samme måte som også kirketårnet og kirkespiret gjør det;
  
• å samle Guds folk til gudstjeneste;
  
• å kalle Guds barn til bønn og forbønn;
  
• å minne om det evige livs mål hos Gud i himmelen.

Kyrkjeklokkene sin liturgiske funksjon er jamnstelt med den liturgiske funksjonen klokkaren/tekstlesaren, organisten eller presten har i kyrkjelege handlinar. 

Manuell ringing - eit 1000 år gamalt liturgisk kunsthandtverk

Som det står i rettningslinene for bruk av kyrkjeklokkene, så er klokkene å rekne for liturgiske instrument, og ein del av det litrgiske utstyret. Ringing med klokkene er ei liturgisk teneste på lik line med klokkaren si tekstlesing, presten si preike, eller organisten sitt orgelspel.

Ringing med kyrkjeklokker er ein folkeleg og levande tradisjon, ein tradisjon som er del av den immatrielle kulturarven, og eit utøvande handverk gjennom meir enn 1000 år.

Kvifor skal ein så velge noko anna enn handringing?

HMS er det som mange brukar som argument for å gå frå manuell til elektrisk ringing - støy og vanskeleg tilkomst til tårnet

Gode, formstøypte øyreproppar og gode øyreklokker hjelper svært mykje på støy. Kanskje kan eit alternativ vera å stå lengre unna klokkene - kanskje kan ringetåga førast ned gjennom tårnet og ned på loftet. Kanskje ned på galleriet eller heilt ned i kyrkjerommet. Ringing frå kyrkjerommet vil synleggjera at ringing er ein liturgisk funksjon. Vél ein slike løysingar kan ein både spara store summar, i tillegg til at ein har oppretthalde og stadig vidarefører den over 1000 år gamle levande ringetradisjonen og litrugiske funksjonen klokkeringing er.

Nokon stader i landet slit ein med å få nokon til å ta på seg ein ringejobb - ubekvem arbeidstid og dårleg løn. Dette finst det gode døme på at ein kan få ei løysing på. Då den siste gudstenestreformen kom, var stadeigenheit og involering to stikkord. Nokon har hatt god erfaring med å lyfte fram til dømes den særmerkte ringeskikken. Og involveringa, på sama måte som med tekstlesarar og medliturgar, har ein fått folk i bygda, gjerne gjennom lag og foreningar, til å vera med å ta seg av ringinga. Både årets og gjerne fjorårets konfirmantar har vore med å bidrege.

Det er biskopen og evt. Riksantikvaren som gjve godkjenning til installasjon av elektrisk ringing.